De eerste dag van de Olympische Spelen was een feit en tijdens onze rit naar Het Sportpaleis in Alkmaar kregen wij via de radio mee dat het volledige podium van de 5.000 meter schaatsen voor heren oranje gekleurd zou zijn! Dit was een goed voorteken, kon de dag nog meer oranje worden? De meiden vonden van wel en zouden er alles aan gaan doen om een vierde succes in oranje te bewerkstelligen. Daar moesten nog wel even twee potjes zaalhockey voor gewonnen worden, want met Xenios aan kop en Terriërs in onze kielzog hadden we dus nog een prestatie te leveren.

De omstandigheden waren  niet zo goed als in Sotchi, maar daar gingen we het niet over hebben. De wielrenners reden hun rondjes om ons heen en terwijl de meiden inspeelden kleurden de tribunes van het Sportpaleis, jawel, oranje (met dank aan Jan-Gijs!). Ouders, opa’s en oma’s, zusjes, tantes en ooms, mede-coaches en vrienden uit de JA1, MA1, MB1 en H1 wilden dit spektakel niet missen. En een spektakel werd het!

Over de eerste wedstrijd zullen we niet teveel uitwijden. Xenios rook al aan het kampioenschap en wij waren…nerveus. We moesten immers 2 wedstrijden winnen om de denkbeeldige beker mee naar huis te nemen. Alles werd er aan gedaan, maar het mocht niet baten. Met een einduitslag van 2-2 leek het niet meer mogelijk om kampioen te worden. Teleurstelling alom, maar…ineens viel het kwartje! Als, als, als, de Terriërs in de tussenliggende wedstrijd Xenios van een overwinning wisten af te houden lagen er nog kansen. Dan zouden wij bij winst op de Terriërs op doelsaldo bovenaan staan. En niet zomaar op doelsaldo, maar liefst 87 doelpunten werden er totaal gemaakt! Ons lot lag nu in handen van onze buren en dus waren wij voor één keer massaal aan het juichen bij een doelpunt van de dames in het geel. En ze gingen ervoor, ook hier werd de uitslag 2-2 en kwam Xenios duidelijk gedesillusioneerd van het veld. Alles lag vanaf nu weer open!

De meiden begonnen in opperste concentratie aan de wedstrijd tegen de Terriërs, nimmer waren zij zo gefocust! Misschien speelden jullie wel de mooiste wedstrijd van dit zaalseizoen, zeker werden de mooiste combinaties en doelpunten gemaakt. Ze zouden de moeite van het terugkijken waard zijn geweest. Met 3-1 de rust in, een goed gevoel, maar niet veilig genoeg. In de tweede helft werd het afgemaakt en met een uitslag van 6-1 was de MA12 van MHCC ongeslagen kampioen! Het Sportpaleis ontplofte bijna, het publiek juichte, de champagne vloeide en bloemen werden uitgedeeld! Wat een zinderende hockeymiddag was het!

Een bedankje aan de ouders voor het rijden en zaaldienst draaien is hier op zijn plek. En natuurlijk omdat jullie ons nareisden naar onmogelijke plekken, op onmogelijke tijden. Wij konden altijd leunen op ons eigen legioen!

Eva, Stijn, Anthony, Jan-Gijs en Julian, bedankt voor het fluiten! Jullie hebben de nodige uren opgeofferd om onze wedstrijden van een strakke leiding te voorzien.

En tenslotte Amanda, Eva, Femke, Isa, Lisanne, Melissa, Melline, Philie en Tiffany… bedankt voor een heerlijk zaalseizoen, we hebben van jullie genoten!

Gerdy en Sandra

Annemarie Alders

11-2-2014 @ 18:56:56 |Topteam!

Eveline Vromans

12-2-2014 @ 09:47:44 |Goed gedaan dames!

Arjen Veenstra

12-2-2014 @ 14:18:26 |Klasse, gefeliciteerd!

Marion Sprenkeling

14-2-2014 @ 19:59:04 |Top prestatie!!!! Weer een kampioen voor de huldiging aan het einde van het hockeyseizoen!!!